Naast financiële overwegingen is het belangrijk om bewust te zijn van de latentie van een vastgoedinvestering. Voor jonge, goed opgeleide professionals die overal ter wereld thuis zijn, is een lokale verbintenis met een eigen huis/appartement een struikelblok als het gaat om de mobiliteit die tegenwoordig in veel beroepen wordt verwacht.
Vastgoedfinanciering voor een woning voor eigen bewoning is afhankelijk van kaderfactoren zoals spaargeld van huurders, subsidies voor huiseigenaren, juridische zekerheid voor de bank bij toegang tot inkomen uit arbeid en dergelijke.
Een werkgerelateerde verhuizing naar het buitenland, vooral een verhuizing naar een niet-communautair land zoals de VS, verandert de randvoorwaarden waaronder de aankoop/bouw van het onroerend goed voor eigen bewoning plaatsvond. De fundamentele fungibiliteit van onroerend goed wordt relatief in het geval van onroerend goed voor eigen bewoning. Vooral tussentijdse verhuur aan derden tijdens periodes van werkgerelateerde afwezigheid is gemakkelijker gezegd dan gedaan.
In grootstedelijke gebieden zoals Berlijn, Hamburg, Keulen of München zal de huidige situatie op de huurwoningmarkt het naar alle waarschijnlijkheid mogelijk maken om onderdak te vinden voor een koopwoning, maar hoe zit het met het “huisje op het platteland” dat je voor jezelf en je gezin wilt bouwen? Zou dat van de ene op de andere dag verhuurbaar zijn? Je hebt niet alleen voldoende solvabele huurders nodig, ze moeten ook behoefte hebben aan de ruimte en bereid zijn om elke dag naar de stad te pendelen. Maar als aan beide voorwaarden, voldoende financiële middelen en een voorspelbaar lokaliseerbaar centrum van leven, is voldaan, zou het motto moeten zijn “Uit de huur – in de woning!
